Indonesië deel 2: duiken bij Tulamben en relaxen op Lombok

Na heerlijke dagen in Ubud worden we op de laatste dag opgehaald door een driver van het Matahari Dive Resort. We gaan een dag introductieduiken in Tulamben. Ik vind het super spannend, maar eerst moeten we de rit naar het resort toe nog maar eens overleven. Man wat rijden ze hier bijzonder, we zitten weer eens bij een heuse kamikaze piloot in de auto. Pff al scheurend, slingerend en remmend komen we aan bij onze bestemming. Een prachtig plekje aan het strand met een mooi zwembadje en een restaurant op palen. We worden verwelkomd met een drankje en gaan daarna nog even het zwembad in. We ontmoeten de dive instructeur en vertellen hem over onze duikervaring. Ik heb slechts een keer eerder gedoken in Frankrijk en dat was nogal een spannende ervaring. We kregen toen op de boot vijf minuten uitleg over de gear en daarna werden we het water ingegooid. Volledig in angst en bijna in paniek heb ik toen een rondje onder water gemaakt en dat was alles behalve succesvol. 

Hier gaan we gelukkig eerst het zwembad in om vertrouwd te kunnen raken met de gear, vertelt de instructeur. Daarna lopen we de zee in, dus we hoeven niet direct van een boot te springen. Maar dat komt morgen! De instructeur stelt voor dat we eerst eens gaan snorkelen zodat we vast onder water kunnen kijken. We krijgen schoentjes, flippers, een duikbril en een snorkel mee en lopen het water in. Zodra we met ons hoofd onder water gaan, verbazen we ons over de helderheid van het water. We zien zelfs al een beetje koraal en er zwemmen ontzettend veel kleine visjes in allerlei kleuren. Prima om zo te kunnen wennen aan het onderwaterleven, maar ik moet zeggen dat ik nog steeds een beetje zenuwachtig ben voor ons duikavontuur. Maar dat komt morgen! We sluiten de dag af met een heerlijke vismaaltijd. 

Na een onrustige nacht is het dan eindelijk duikdag! Sander heeft er mega zin in, maar in mijn buik zit een enorme knoop. Het hele idee zo diep onder water te gaan en te moeten ademhalen via zo'n lomp mondstuk maakt me heel zenuwachtig. Wat als ik direct naar boven wil en dat niet kan? En wat nou als ik in paniek raak en wat nou als we worden opegeten door al die enge en (in mijn ogen) gevaarlijke vissen? Allemaal vragen die door mijn hoofd razen. Ik ben blij als de les eindelijk gaat beginnen zodat ik gewoon kan gaan ervaren. Onze instructeur, Nemo genaamd, laat ons eerst een kort introductieboekje lezen en ook moeten we een enorm medische lijst invullen en  ondertekenen. Als je al niet zenuwachtig was, dan word je dat wel van zo'n lijst. Als we alles doorgelezen hebben, licht Nemo alles nog eens mondeling toe. We leggen uit dat ik nogal bang ben, maar hij zegt dat duiken heel makkelijk is en dat ik het vanzelf wel zal zien. Ik hoef me geen zorgen te maken, keep smiling! Ja ja hij heeft makkelijk praten. 

Al gauw gaan we het zwembad in en hier moeten we alle handelingen oefenen. We klaren onze oren, maken onze bril onderwater leeg en leren adem te halen via het mondstuk. Ik kom steeds boven en raak lichtelijk in paniek omdat ik alleen maar kan denken aan dat we straks die zee in moeten en ik dan niet mijn hoofd boven water kan doen wanneer ik wil. Alles in mijn lijf schreeuwt: doe het niet!! Ik sta sterk te twijfelen of ik wel wil doorgaan. Dan pakt Nemo mijn hand en zegt dat ik mee onderwater moet gaan. Hij gebaart dat ik met mijn ogen dicht moet ademen. Zo zitten we een tijdje onder water en ik word langzaam rustiger. Als we weer boven komen vertelt Nemo dat veel mensen in het zwembad erg bang zijn en dat die angst in de zee altijd verdwijnt. Ik weet het nog niet.. we zwemmen in het zwembad om en om een paar baantjes onder water en dan zegt Nemo dat we klaar zijn om de zee in te gaan. 

Ik kom trillend het water uit en we drinken eerst een glaasje water. Ga ik nou wel of niet.. ik wil eigenlijk niet, maar aan de andere kant weet ik ook dat het waarschijnlijk super gaaf wordt. Als ik nog even naar de wc ben, overlegt Sander met Nemo dat hij zich vooral met mij mag bemoeien. Sander voelt zich vertrouwd met de gear en hij is niet bang. Als ik terugkom besluiten we het te gaan proberen. We overleggen dat we omhoog gaan wanneer ik het niet trek. Nemo is gelukkig super begripvol en heel lief, ik voel me natuurlijk een enorme sukkel! We krijgen onze zuurstoffles weer omgehangen en nemen alle andere gear mee naar het water. In het water maken we ons klaar voor onze eerste duik. Alles goed? Vraagt Nemo aan ons. Ja, alles is goed en dan gaan we onder water. Als we eenmaal onderwater hangen, stopt Nemo nog wat stenen in ons pak om ons zwaarder te maken en na een bevestiging van ons dat alles goed is beginnen we rustig te zwemmen. 

We gaan op weg naar de koraaltuin die vlakbij ligt. Al gauw zwemmen we tussen ontzettend veel visjes in allerlei kleuren. Wauw, wat is het hier mooi! Ik kan behoorlijk rustig blijven en het ademen gaat gelukkig goed. Met zijn drieën zwemmen we een rondje en we bekijken verschillende prachtige stukken kleurrijk koraalrif en we verbazen ons over al de prachtige vissen. Ongelooflijk hoe dichtbij ze komen! Nu we onder water zijn beseffen we ook waar al die andere hotelgasten overdag zijn; onder water! Het is haast file zwemmen, overal waar we kijken zijn vissen en andere duikers! Nemo houdt ons supergoed in de gaten en vooral ik zorg dat ik dichtbij hem blijf. We filmen er op los met onze onderwatercamera en hoewel we niet kunnen praten of lachen (zodra je mondhoeken omhoog gaan loopt je bril vol water) zien we aan elkaar dat het goed gaat. We genieten!

Na bijna veertig minuten onder water te zijn geweest en tot elf meter diep geweest te zijn gekomen we aan de kust weer boven water. Die veertig minuten zijn echt voorbijgevlogen! Nemo vraagt hoe we het vonden en we zijn natuurlijk enorm enthousiast! Waarom was ik zo bang? Natuurlijk, het is nog steeds best eng, maar de doodsangst is gelukkig naar de achtergrond verdwenen. We spoelen onze pakken en de rest van onze gear uit en dan gaan we even gauw lunchen. Over een uurtje gaan we weer het water in voor duik twee. Tijdens de lunch praten we druk na over alles wat we gezien hebben en al snel is het tijd voor duik twee. We lopen eerst een stukje langs het strand, want we gaan bij een wrak duiken. Zo'n zestig jaar geleden is vlakbij de kust een Amerikaans oorlogsschip gezonken en die boot ligt nu op dertig meter diepte. Maar zo diep gaan wij niet, vanaf tien meter diepte kun je hem al zien liggen. 

Als alle gear weer gecheckt is en wij in balans onder water hangen gaan we op weg naar het wrak. Wauw, hier is de dichtheid van alle gekleurde vissen nog hoger. Al snel komen we aan bij het wrak. Een enorm in koraal gehuld schipt doemt zich voor ons op. Ziet er toch wel een beetje spooky en griezelig uit, zo'n verlaten boot. We gaan er heel dicht naar toe en zwemmen langs en door het schip heen. Ik vind het eigenlijk een beetje eng, maar doe heel erg mijn best om die angst te verbergen. Goede gids als hij is ziet Nemo echter alles. Hij zwemt naar me toe en doet het 'ogen dicht en rustig ademhalen trucje' met me. Blij dat hij zo snel oppikt hoe het met ons gaat en dat hij goede trucjes heeft om weer rustig te worden, gaan we weer verder. Tijdens deze duik hebben we ook een onderwaterfototoestel gehuurd en Nemo maakt ontzettend veel foto's van ons. We lokken nog wat vissen naar ons toe door met steentjes tegen elkaar te tikken en ook zien we een rog voorbij komen zwemmen. 

Super om even te gast te kunnen zijn in deze nieuwe wereld. Pas na vijftig minuten komen we weer boven. We zijn tot dertien meter diep geweest! Vol adrenaline lopen we terug naar het resort. Na twee geslaagde duiken krijgen we alle foto's op onze harde schijf en worden we beloond met een certificaat. Sander gaat zeker zijn Padi halen, ik moet daar nog even over nadenken. Misschien in Maleisië? Om te vieren dat we het zo leuk hebben gehad (en oké, omdat we nog leven) drinken we een biertje aan de waterrand. Wat een dag! We herinneren ons dat er ook nog een massage bij ons duikpakket in zit begrepen en we maken een afspraak voor dezelfde dag. Heerlijk! We zijn maar een paar dagen in Talumben, maar we genieten volop. We kunnen weer heel veel nieuwe ervaringen aan ons lijstje toevoegen.

De volgende dag worden we in de ochtend naar de haven gebracht. We pakken de langzame, maar goedkoopste (en naar men zegt de veiligste) ferry en varen in vier uur naar onze volgende stop: Lombok! We hebben aardige Indonesische buren op de boot die helaas geen woord Engels spreken, maar wel hun snacks met ons delen. Schattig! De boot is afgeladen met locals en de buitenlanders zijn op twee handen te tellen. We zijn natuurlijk weer een bezienswaardigheid. De grote Ferry gaat behoorlijk heen en weer op de golven en we zijn blij als we aankomen op Lombok. We regelen een taxi naar het hotel en in ruim een uur komen we aan bij ons plekje. Onderweg moesten we nog even stoppen, want de chaffeur moet Mango's kopen voor zijn zwangere vrouw. Heel belangrijk natuurlijk! Als we in de avond bij ons hotel aankomen droppen we onze tassen in ons perfecte bungalowhuisje, gaan een kijkje nemen bij het zwembad en lopen dan naar het strand aan de overkant van de weg. 

Perfect, hier houden we het wel een week uit! We gaan vanaf ons vaste plekje het eiland verkennen en besluiten veel stranddagen tussendoor te plannen. De volgende dag regelen we een scooter voor de hele week en dan gaan we al vroeg op pad. We rijden een heel stuk langs de kustlijn en merken dat we de strandjes voor het uitkiezen hebben. Perfect wit zand, palmbomen aan de rand voor schaduw en een azuurblauwe zee. We vinden het oprecht moeilijk kiezen, ze zijn allemaal mooi! Als we dan uiteindelijk op het strand aankomen zien we dat er helemaal niemand is. We delen dit kleine stukje eiland alleen met een paar krabbetjes. Een paar uurtjes chillen, lezen en zwemmen we wat en dan besluiten we een klein rondje te rijden om de omgeving te verkennen. Zodra we de prachtige kustlijn verlaten, rijden we door een dichte jungle waar we ontzettend veel aapjes tegenkomen. Ze zitten gewoon met z'n allen aan de kant van de weg naar de voorbijgangers te kijken. 

Als we weer bijna bij het hotel zijn eten we heerlijke Gado Gado en Nasi Goreng en dan sluiten we de dag af bij het zwembad. Die dag erna verschilt niet veel van de dag ervoor. We chillen op het strand en relaxen bij het zwembad. Het is zondag en daardoor een stuk drukker op het strand. We worden continu aangegaapt of aangesproken. Zo is er een trotse vader die vraagt of we even met zijn tienjarige dochter willen praten. Ze leren zichzelf Engels en hij wil graag dat ze oefent. Natuurlijk willen we dat en dus kletsen we even met haar en leest ze ons voor uit haar boek. Voor haar leeftijd is ze verrassend goed! Haar vader is zo blij dat we als bedankje een bordje met gebakken banaan aangeboden krijgen. Ook gaan we nog met verschillende mensen op de foto. Het klinkt haast arrogant maar op een gegeven moment hebben we het wel gehad met al die aandacht. We besluiten een rustiger strand te zoeken, gelukkig is dat op Lombok niet moeilijk! Lui als we zijn eten we die avond bij het hotel en kijken we films in bed. Sinds lange tijd hebben we eens een tv met HBO! We profiteren er volop van. 

De volgende dag vertrekken we vroeg, er staat een tourtochtje op de planning. Met de scooter rijden we helemaal boven langs de kustlijn om vervolgens halverwege het eiland aan de oostkant weer rechts af te slaan naar de westkant waar ons hotelletje staat. Ongeveer 140 kilometer hebben we geschat, vol goede moed gaan we op pad en terwijl we nauwelijks andere toeristen tegenkomen genieten we van het prachtige uitzicht. De kustlijn is mooi, maar ook het binnenland met haar groene rijstvelden, een protected forest en het gebergte rondom de Rinjani vulkaan zijn adembenemend. We stoppen vaak, want echt comfortabel is het niet op zo'n klein scootertje. Maar onze houten billen mogen de pret niet drukken. Wat een vrijheid! We kijken er nu al naar uit dat Sander zijn motorrijbewijs heeft en we samen zo door Nederland en Europa kunnen touren. 

We eten ergens een pittige nasi ayam (rijst met kip) in een dorpje waar zelden een buitenlander komt. We kletsen met handen en voeten en al snel komen meerdere dorpelingen ons ook even bekijken. Hoe verder we van ons toeristische dorpje afkomen, hoe enthousiaster de mensen naar ons zwaaien of roepen. Heel grappig! We zijn al bijna 'thuis' als we in een bocht de scooter opeens raar voelen de doen. Als hij daarna op een recht stuk vreemd begint te hobbelen, stappen we af. Lekke band! Shit!!! De achterband is hartstikke plat. Wat nu? Onze hersenen staan nog niet eens in de oplossingen stand als Sander een aantal mannetjes aan de overkant druk ziet gebaren. Hij rijdt de scooter er naar toe en wat blijkt? We zijn naast een mini scooterreparatiestalletje gestrand! 

Een zeer kundig mannetje dat klaarblijkelijk heel goed weet wat hij aan het doen is, gaat direct met de band aan de slag. Er blijkt een best groot gat in de achterbinnenband te zitten. Oei.. we kijken elkaar aan, maar geen probleem laat de man ons in gebaren weten, zo gefikst! En ja hoor, hij gebruikt weliswaar materiaal uit de oertijd, maar de band is binnen no time weer heel. Als hij klaar is staan we met onze portemonnee klaar om te betalen. Als we vragen hoeveel schudt hij heftig nee. Free for you! We geven hem 100.000 IDR (ongeveer €6,50) en hij kijkt ons verschrikt aan. Terwijl we hem onze dankbaarheid tonen, zeggen we dat hij het echt aan moet nemen. Wij kunnen gelukkig weer veilig op pad en zijn hele familie komt ons een hand geven en uitzwaaien. Waarschijnlijk heeft onze held nu een topdag. 

Met weer een ervaring rijker rijden we het laatste stukje naar het hotel. Blijkt dat we over de 200 kilometer hebben gereden! We eten ergens in onze straat (hele pittige, maar lekkere) gado gado en sluiten de dag af in het zwembad. 's Nachts merken we dat die pittige gado gado bij mij waarschijnlijk niet goed is gevallen en er volgt een innige relatie met de wc. De volgende dag is mijn buik nog niet rustig dus blijven we een dagje 'thuis'. We kijken films in bed en maken voor de lunch zelfs gebruik van roomservice. Als het aan het einde van de dag wat beter gaat, gaan we nog even zwemmen en dan zit onze dag niets doen er al bijna weer op. Helemaal niet zo erg om eens helemaal niets te doen.  

De volgende dag gaat het gelukkig iets beter en vertrekken we weer naar het strand. We chillen de hele ochtend em besluiten in de middag naar Mataram te rijden. Dit is de hoofdstad van Lombok en dat is te merken, op de weg is het een grote chaos. Overal waar je kijkt zijn scooters. We lopen wat rond in een winkelcentrum en Sander gaat naar de kapper. Al redelijk vlot gaan we weer naar het hotel om nog te kunnen genieten van het zwembad. Het is rustig in het kleinschalige hotel en elke dag hebben we het zwembad helemaal voor ons alleen. 's Avonds gaan we naar Senggigi, de dichtstbijzijnde stad. We slenteren wat door de toeristische winkeltjes en eten een lekkere rijsttafel. Op de scooter rijden we weer terug naar ons thuis voor de week.

Op onze een na laatste dag op Lombok rijden we helemaal naar het zuiden. Hier ligt volgens Chris, de Griekse eigenaar van Authentic Adventures Lombok, het mooiste strand van Lombok. Dat willen we natuurlijk zien en op zijn heldere aanwijzingen rijden we erheen. Eerst richting Kuta, dit strand en plaatsje staat in alle boekjes maar valt eerlijk gezegd behoorlijk tegen. Snel gaan we op weg naar het strand dat iets verderop ligt. We rijden nog een kwartiertje en dan zien we een prachtige baai met het perfecte strand. Wauw, wat is het zand wit! En wauw, wat is het water blauw. Zo'n mooi strand hebben we nog niet eerder gezien. Een plekje hoeven we niet te zoeken want er is wederom bijna niemand. Als we op het zand ploffen, verbazen we ons echt over de perfectie van dit strandje. Wauw! 

We blijven er een hele tijd en vertrekken pas als we honger krijgen. Chris heeft ons ook een restaurantje getipt met een gaaf uitzicht en we zien direct wat hij bedoelt als we het terras opstappen. Het restaurant kijkt uit op een prachtige baai. We eten een broodje en beginnen dan aan de terugreis. Gelukkig hebben we geen panne en kunnen we de scooter twee uurtjes later veilig bij het hotel parkeren. De laatste dag op Lombok maken we nog even flink gebruik van ons chille plekje. We zwemmen in het zwembad en gaan 's middags naar Senggigi voor de lunch. We sluiten de dag af met een seafood maaltijd op het strand en verbazen ons over hoe snel deze week en eigenlijk de gehele tijd in Indonesië is gegaan. Wat hebben we genoten van dit land! 

De volgende nacht vertrekken we al om drie uur omdat we de eerste vlucht richting Kuala Lumpur hebben. In slechts zes uurtjes vliegen we er via Jakarta heen. Klaar voor onze laatste stop, Maleisië. We hebben nog twee weken te gaan en dan zitten onze drie maanden reizen erop.. ongelooflijk hoe snel de tijd gaat, maar ook is het ongelooflijk hoeveel we hebben gezien en gedaan. Maar over afsluiten praten we niet, eerst naar Maleisië!

 

 Duiken bij Tulamben

 De stranden van Senggigi op Lombok

Binnenland Lombok

Engelse les geven op het strand

Lombok verkennen met de scooter

Lekke band!

 

Selong Belanak Beach op Lombok

 

Klik hier voor het filmpje!!