Thailand: bruisend Bangkok, culinair Chiang Mai en bounty beach Ko Phayam

Al vroeg in de morgen vertrekken we lopend vanuit ons hotel in Cambodja naar het kantoortje vanwaar onze bus richting Bangkok vertrekt. De chaos waar we in Vietnam aan gewend zijn geraakt kunnen we in Cambodja echt een beetje vergeten, alles loopt gesmeerd. Namenlijsten kloppen, iedereen krijgt een stoel toegewezen en niemand zit in het gangpad. Beetje jammer dat de buschauffeur er na zo'n 5 km achterkomt dat hij zijn pasooort niet bij zich heeft. Zo staan we een half uur in de berm te wachten totdat een collega op zijn scootertje het paspoort komt brengen. Daarna rijden we in zo'n vier uur naar de grens. Hier moeten we er eerst in Cambodja uit om een exit stamp in ons paspoort te laten zetten. Vervolgens halen we onze backpacks uit de bus en lopen we de grens over richting Thailand. Grappig om te zien dat de locals vooral druk zijn met import en export, we kruizen allerlei wagentjes waar de goederen torenhoog zijn opgestapeld. In Thailand moeten we langs immigratie en worden onze tassen gescand. Alles gaat snel en al gauw zitten we weer in de bus richting Bangkok.

Als we in Bangkok aankomen verbazen we ons toch een beetje, er is een zesbaans snelweg en er staan enorm veel hoge flatgebouwen. Het lijkt wel op de skyline van Hong Kong! We arriveren op het busstation in de stromende regen en worden ontvangen door de inmiddels welbekende taxi mannetjes. In de bus zijn we al verwezen naar de officiële metertaxi standplaats en daar gaan we dus gauw heen. Daar aangekomen worden we door een nogal asociale gast zowat een taxi ingedrukt. Hurry hurry, step in! We mogen onze backpacks niets eens in de kofferbak doen. Die moeten op de achterbank. Gauw stappen we een beetje verbeisterd in. We vertellen de chauffeur naar welk hotel en adres we willen, maar hij kent de straat niet. We proberen hem uit te leggen en te laten zien op kaarten waar het is, maar hij lijkt drukker met zijn whatsapp dan met ons. We staan nog op het busstation en ondertussen loopt zijn meter steeds verder op. Als we vragen of hij de meter op pauze kan zetten reageert hij niet totdat hij hem plotseling uit zet en ons een veel te hoge 'fixed' prijs voorstelt. Terwijl hij nog geeneens weet waar we heen willen. We vertrouwen er helemal niets van en worden een beetje chagrijnig. Als hij in het Thais begint te mompelen en op geen enkele manier laat blijken dat hij ons wil helpen stappen we uit. Wat een pannenkoek!! 

We lopen tien meter terug naar de taxi plaats en proberen het opnieuw. Eerst weet hij niet waar hij moet zijn, maar na samen op de kaart gekeken te hebben lijkt het toch goed te komen. En dit allemaal terwijl we het hotel om de centrale ligging hebben gekozen! Bizar.. Gelukkig brengt hij ons naar de goede plek, maar helaas, als we bij het hotel komen blijken er geen kamers meer vrij te zijn. Shit! Dat is de eerste keer sinds we aan het reizen zijn. We besluiten verder de backpackers wijk in te lopen en na het eerste veel te paupere hotel afgewezen te hebben besluiten we in het volgende net iets minder paupere hotel maar te blijven. Moe van het lopen met de backpacks droppen we onze tassen in het vieze hok. Gauw gaan we de stad in, eten heerlijke Pad Thai, een typisch Thais gerecht met noodles en in een barretje met wifi boeken we voor de volgende twee nachten een beter hotel. Inmiddels regent het weer en gauw gaan we naar het hotel. Morgen verkennen we stad wel.

Als we de volgende dag onze backpacks verhuisd hebben naar een veel fijnere en nog steeds goedkope hotelkamer trekken we de stad in. Het hotel ligt in de populaire backpackerswijk in het oude deel van Thailand. Een drukke toeristische, maar gezellige, straat met allerlei winkeltjes en restaurantjes. In de Lonely Planet staan veel verhalen over oplichters en eigenlijk kun je vreemden die op je afkomen en je uit vriendelijkheid lijken mee te nemen niet vertrouwen. Ook het hele hotel hangt vol briefjes met waarschuwingen dat je deze vriendelijke mannen niet kan vertrouwen. We zijn nog geen kwartier onderweg en nu al begrijpen we de waarschuwingen. We worden continu aangehouden door mannetjes die een praatje beginnen en ons elke keer weer mee willen nemen op een tour. Ze bieden onmogelijk lage prijzen en nemen je vervolgens mee langs allerlei winkels waar je iets moet kopen. Het mannetje krijgt dan commissie. We gaan nergens op in, maar wat is het irritant dat je hele dag aan het afwimpelen bent. De mannetjes zijn erg volhardend en vaak is een vriendelijke nee dan ook niet genoeg. We worden wel steeds beter in helder en duidelijk en met een stoïcijnse blik afwijzen. 

De dag verloopt verder helemaal prima. We bekijken het Royal Palace van buiten en gaan daarna naar Wat Pho, een enorme liggende Buddha. Ook bezoeken we het drukke China Town, een wijk  waar vooral Chinezen gevestigd zijn of er hun winkeltje hebben. We struinen wat rond en aan het einde van de dag gaan we terug maar het hotel. In de avond eten we ergens hele dure BBQ Chicken. We zijn voor het totale diner zo'n 13€ kwijt. De duurste maaltijd tot nu toe! Tegenover ons  restaurant staat een een kraampje waar een mannetje gebakken spinnen, schorpioenen, larven en sprinkhanen verkoopt. Iewl! Sander wil graag iets proberen, eerst denkt hij aan de vogelspin, maar die is en te duur en ziet er toch wel heel erg eng uit.. dan de schorpioen maar! Alsof die er beter uit ziet.. jak! De 'kok' spuit er nog wat saus op en strooit er een laag zout over. Sander bekijkt het beest nog eens goed en steekt hem dan in een keer in zijn mond! Er volgt een enorm moeilijk gezicht en met lange tanden kauwt hij hem fijn. Conclusie? Het beest is heel melig en droog, maar best lekker. Toch halen we gauw een ijsje zodat hij de smaak uit zijn mond kan wegspoelen. Super dapper! Hoewel ik altijd in ben voor het proberen van 'nieuw' eten gaan deze beestjes me toch net iets te ver.. jak!

Op de volgende dag vervolgen we onze tour door de stad. We bekijken nog een tempel en beklimmen een heuvel in de stad, hierop ligt een mooie tempel en  ook kunnen we vanaf hier over de stad uitkijken. We klikken wat foto's en kijken naar de gebedsrituelen van de boedisten. Ze lopen rondjes om de tempel en vouwen hun handen. Dat vouwen van die handen is hier trouwens heel gebruikelijk. Bij het gedag zeggen brengen de lokalen hun handen bij elkaar en maken een kleine buiging. Daarbij zeggen ze Sawasdee Ka of Sawasdee Kap, hallo door een vrouw of man gezegd. 

Een beetje tempelmoe lopen we weer naar beneden. We gaan naar het financiële district van Bangkok, een heel andere wereld dan het oude deel van de stad. Het gebied staat vol enorme flatgebouwen en grote winkelcentra. We lopen een tijdje rond en vergapen ons aan veel te dure kleding, horloges en auto's. Van de airco genietend drinken we ergens een bakje koffie en dan gaan we op weg naar de hoogste toren van het gebied waar je omhoog kan om het uitzicht te bewonderen.  Helaas vragen ze 15€ voor ons samen omhoog te gaan. Niet normaal! Dit is tot nu toe het duurste entreeticket dat we tegenkomen. We besluiten het uitzicht lekker te skippen en gaan terug naar het hotel. 

Op onze vierde dag in Thailand staat een treinreis naar Chiang Mai, helemaal in het noorden van Thailand, op de planning. We hebben gekozen voor een dagtrein in plaats van een nachttrein zodat we onderweg wat kunnen zien. De reis verloopt prima, we hebben ruime stoelen en er is eten inbegrepen. We worden  prima verzorgd en genieten ondertussen van het uitzicht. Precies op tijd (voor het eerst deze reis) komen we aan in Chiang Mai. We hebben een hotel met zwembad geboekt voor drie nachtjes en besluiten het lekker rustig aan te doen. Door de regen lopen we nog even het centrum in, maar als snel keren we terug om heerlijk te gaan slapen. 

Sander typt:

De volgende dag starten we met een beetje uitslapen. Eenmaal wakker openen we de gordijnen en zien we het hele mooie zwembad. De ontwerper ervan krijgt van mij een nobelprijs (zie foto). ik stel mijn eerste doel voor vandaag: als training ga ik piemels (a.k.a. Baantjes) trekken.. eerst maar eens op naar de stad. Chiang Mai is een mooi klein stadje vol tempels. Normale dakpannen zijn haast zeldzamer dan goude varianten. We bekijken een van de tempels en lopen rustig wat rond. We besluiten ons ontbijtje aan te vullen met een fruit shake en een wafel, lekker! De smakelijke tussenstop wordt compleet gemaakt dankzij het valse fluitconcert op het nabij gelegen kruispunt. Hier krijgt een legerpeloton les in verkeersleiden, waarbij de aandacht niet echt ligt op zuiver en ritmisch fluiten, helaas.

Na nog een paar laatste tempels besluiten we dat het tijd is om aan het piemelzwembad te gaan liggen. Het weertje is heerlijk en we zijn nu dan toch echt even aan het relaxen. We besluiten meer van dit soort relax dagen in onze reis te gaan plakken. 's Avonds gaan we naar de Sunday night market. Een gigantische markt vol souvenirs, eetkraampjes, locale zanghelden (net zo vals als de fluitjes van vanmorgen) en andere onzin. Leuk! We banen ons een weg door de drukte en al lopend verzamelen we ons avondeten. Met een wafel als toetje, jam! Na het toetje zijn we toe aan iets sterkers. Halverwege ons eerste rondje alcohol en het eerste potje 4 op een rij worden we aangesproken door een Canadees stel. Ze blijken newlyweds, genietend van hun honeymoon. Nadat we elkaars trouwfoto's hebben bekeken besluiten we samen eens de locale club te bekijken. Erg gezellig zo in de buitenlucht :) we vallen om 2 uur direct in slaap om weer vroeg op te moeten voor een Thaise kookcursus.

Paula gaat weer verder:

Vandaag staat in het teken van koken. We worden al vroeg opgepikt en gaan eerst naar de markt met onze kok. We blijken de enigen te zijn die zich hebben opgegeven voor de daggroep, dus we krijgen privé kookles! Op de markt laat de kok, Pot genaamd, ons allerlei groenten en kruiden ruiken en zien. Wij moeten raden wat het is. Sommigen zijn natuurlijk totaal onbekend, maar ik kan merken dat ik het afgelopen jaar veel gekookt heb, we herkennen heel veel! We gaan na de markt op weg naar de grote buitenkeuken van de kookschool, we maken een soep, een noodle gerecht, loempia's, een pittig groentegerecht, curry pasta, curry en mango sticky rice, een bekend Thais toetje. Alles is heerlijk en we leren van alles over de Thaise keuken. Aan het einde van de dag krijgen we een receptenboekje mee zodat we alles thuis nog eens na kunnen maken. Wie mee wil eten als we weer in Nederland zijn is welkom! 

's Avonds bezoeken we een Muay Thai Boxing stadium. We hebben tickets voor zes wedstrijden. Vijf wedstrijden tussen jongens en een meisjeswedstrijd. Wauw, ongelooflijk wat gaat dat hard. Terwijl de jongens in de eerste ronden aftastend zijn, gaan die meiden er vanaf de eerste seconde hard op. Er wordt nog net niet gebeten en gekrabd. Ik heb vooral veel meelijden met de verliezers die soms echt genadeloos knock out worden geslagen, maar Sander vindt het natuurlijk prachtig. Die heeft het er al over dat ie ook wil boxen. Hmm zullen we dat niet doen? Het is wel echt ontzettend spannend om te zien. Vooral van het laatste gevecht verwachten we veel. Het is de enige Internationale wedstrijd, een Thai tegen een Koreaan. Helaas is het met de spanning snel gedaan want al binnen vijftien seconden slaat de Koreaan zijn tegenstander knock out. 

Op de volgende dag pakken we in de avond de nachttrein weer terug naar Bangkok. 's Ochtends regent het keihard dus we besluiten uit te slapen. In de middag zwemmen we nog wat in ons piemelzwembad en al snel is het tijd om naar het treinstation te gaan. In de trein hebben we ons eigen vierzitsplekje en als het bedtijd is wordt deze plek omgetoverd tot en stapelbed. Dit is echt veel fijner dan die schommelende bussen met veel te krappe bedjes. We hebben prima geslapen en worden  de volgende ochtend al om zes uur op het vliegveld van Bangkok gedropt. In de avond vliegen we naar Ranong, het startpunt van onze trip naar het Thaise bounty island Koh Phayam. Eerst dus nog en dag wachten op onze vlucht. We gaan naar een nabijgelegen winkelcentrum waarover we gelezen hebben dat er een bioscoop in zit. Er wacht ons een enorm grote bios met een enorme keuze aan films. In een bijna lege zaal kijken we in het Engels naar Lucy, vette film! Al gauw is het weer tijd om naar het vliegveld te gaan. De vlucht naar Ranong verloopt prima en in de avond checken we in bij een mega budget hotel. 

Ookal hing de kamer vol spinnenwebben en was de gedeelde badkamer buiten (er waren geen andere gasten, maar we deelden de badkamer wel met een aantal hagedissen), hebben we prima geslapen. Om half tien stappen we op de ferry richting Ko Phayam. We hebben niet voor de snelle speedboot gekozen, maar voor de langzame en goedkope boot. Met als gevolg dat we in twee uurtjes, alleen maar met locals, naar het eiland varen. Het is stralend weer en als we aankomen op de pier en we zijn onder de indruk. Wat een prachtig eilandje! Auto's rijden hier niet en dus worden we beide achterop een taxi naar ons 'resort' gebracht. De chaffeurs zetten onze backacks tussen hun benen em zo rijden we binnen tien minuten van de pier naar ons plekje voor de komende dagen. 

Wauw, wat een mooi groen eiland! En dat groene samen met de witte stranden maakt het een perfect bounty eiland. We worden in het resort ontvangen in het restaurant dat op palen staat en uitkijkt op de zee. Met een grote grijns kijken we elkaar aan als we ook nog een welkomstdrankje krijgen. Wat een paradijs, en dat voor 14€ per nacht! We worden naar ons hutje gebracht en zien een balkonnetje met hangmat, een gigantisch bed en de badkamer is buiten. Heel cool! We stappen direct op het strand en genieten van een schaduwplekje onder de palmbomen. Het is laagseizoen, dus we zijn op slechts een paar andere toeristen na helemaal alleen. We doen een tukje en genieten van heerlijk eten in het restaurant. We boeken vast een nachtje bij onze geplande drie nachten bij en gaan heerlijk slapen. 

De volgende dag worden we wakker van het geluid van de regen en harde wind. Hmm dit is vast een plaatselijk buitje? Denken we hoopvol. Maar helaas, de regen blijft hangen. Tussen de buien door gaan we een stukje hardlopen op het strand. Toch jammer dat je conditie na 7 weken niets doen helemaal weg is! Al snel zijn we helemaal kapot en komen we bij in onze hangmat. Ook lopen we later nog naar de pier om een scooter te huren zodat we ons zelf in alle vrijheid over het eiland kunnen bewegen. We doen wat boodschappen en verder vullen we de dag met lezen, schrijven en spelletjes doen. Ook prima natuurlijk, we komen in ieder geval tot rust zo! Aan het einde van de dag wordt het een soort van droog en dan gaan we de zee nog even in. Perfect, zo'n privé strand. We sluiten de dag af met een heerlijke Thaise maaltijd en dan gaan we slapen met de hoop op een droge dag morgen. 

Helaas, we worden weer wakker van regen. Is dit normaal? Vragen we aan de eigenaar van het resort tijdens ons ontbijt. Nee, allesbehalve normaal. Haha lekker dan! Gelukkig wordt het in de ochtend een paar uurtjes droog en dan stappen we op de scooter. We crossen het hele eilandje rond en als we zien dat er wel een heel donkere wolk aankomt, trekken we gauw onze poncho's aan. We hopen op tijd ons huisje te bereiken, maar dat mislukt rijkelijk. De wolken breken boven Ko Phayam en we worden zeiknat. Zelfs onze poncho's houden de regen niet tegen. Gelukkig zijn we snel 'thuis' en kunnen we droge kleren aan doen. We behangen ons hutje met waslijnen en hangen onze kleren te drogen. De rest van de dag vullen we weer met spelletjes doen, lezen en schrijven. Heerlijk relaxed, maar stiekem hopen we toch dat we de zon nog krijgen te zien. Nog anderhalve dag te gaan op Ko  Phayam. 

Na een nacht met harde wind en veel getik op ons golfplaten dak worden we  de volgende dag weer wakker van harde regen. We ontbijten langzaam en besluiten eens te bedenken waar we na Ko Phayam heen willen. Vanwege de seizoenen en weersvoorspellingen is het het beste om eerst naar Indonesië te gaan en later naar Maleisië. We boeken een vlucht naar Jakarta op het Indonesische eiland Java. Hier blijven we een nachtje om vervolgens opgepikt te worden door iemand van het Cianjur Homestay programme. Cianjur is een dorpje middenin de rijstvelden en de Indische Yudi heeft dit programma opgericht om reizigers te kunnen laten proeven van het lokale leven. We gaan slapen en eten bij een familie en kunnen allerlei excursies doen. We boeken drie nachtjes en als alles rond is voor de komende dagen focussen we weer op het nu, ons regenachtige bounty eiland. We blijven het grootse deel van de dag spelletjes doen op ons overdekte balkon, maar als dan 's middags een piepklein zonnetje verschijnt gaan we gauw naar het strand. Hier genieten we een paar uurtjes en als de regen weer losbarst verhuizen we weer terug naar ons hutje. 

Ook al is onze tijd op het eiland nogal verregend, we hebben het heerlijk gehad concluderen we aan het ontbijt de volgende dag. Het was super om vier dagen lang even geen backpack in te hoeven pakken en gewoon lekker te kunnen luieren. Beetje jammer dat op de ochtend van vertrek de zon weer gaat schijnen. Karma is a bitch! Toch gaan we vol goede moed weer op weg. We proppen onszelf, onze rugtassen en backpacks op één scooter en rijden een beetje te volbeladen voorzichtig naar de pier. Wat de locals kunnen, kunnen wij ook! Op de pier leveren we de scooter in en stappen we weer op de boot. Onze reis via boot, bus en vliegtuig naar Indonesië kan beginnen. Dag Ko Phayam. Dag Thailand, we hebben enorm genoten!

Hieronder een kleine selectie van onze foto's uit Thailand. Helemaal naar beneden scrollen voor het filmpje! 

Wat Pho in Bangkok (liggende Buddah)

Wat Pho

Wat Pho

Bangkok

Sander heeft schorpioen gegeten!

Tempel op de berg in Bangkok

Uitzicht over de stad

Tempel in Chiang Mai

Zwemmen in ons piemelzwembad

Kookcursus

Ko Phayam

Klik hier voor het Filmpje!