Inmiddels zitten we alweer in Hanoi in Vietnam en is de week met Winner in Hong Kong alweer voorbij. Wat hebben we het super gehad!
Toen we onze laatste blog plaatsten, hadden we nog een paar dagen in Nepal op de planning staan. Na onze Poon Hill trekking hebben we nog een dag in Pokhara. Sander ziet het wel zitten om een scooter te huren zodat we mooi ver kunnen komen zonder dat onze benen vol spierpijn iets hoeven te doen. Bij wat mannetjes die op straat hun scooter verhuren, onderhandelen we over een goeie prijs. Een oud mannetje onderhandelt wat met ons over zijn groene Honda scooter. Als hij twee helmen heeft gaan we akkoord. In Nepal moet alleen de bestuurder een helm dragen. Bijrijders niet en dat zie je dus ook nergens. Ons lijkt het niet zo handig om achterop te zitten zonder helm en dus zorgt de verhuurder voor een tweede helm. Ik vraag hem nog of hij niet iets van ons nodig heeft, een naam of rijbewijs misschien? Nee allemaal niet nodig. Oke en wie kunnen we bereiken als we problemen hebben vraag ik nog. Niemand, zegt het mannetje, jullie krijgen geen problemen! Hmm oke? Als dat maar goed gaat. Sander maakt een kort proefritje langs de weg en als blijkt dat in ieder geval de remmen en de toeter het doen, gaan we akkoord.
Sander went al snel aan het links rijden en aan de chaos. Het is vooral belangrijk dat je toetert en gewoon gaat. Als ik zou moeten rijden, kwamen we waarschijnlijk niet ver. We rijden eerst naar de World Peace Pagoda, een gave stupa die hoog op een berg ligt. Al snel verdwijnt het asfalt en belanden we op een weg vol hobbels, kuilen, stenen en enorme plassen. Al hortend en stotend vervolgen we onze weg. Gelukkig heeft het scootertje aardig wat power en hoeft Sander maar een paar keer zijn voeten aan de grond te zetten. Al snel eindigen we bij een trap. Het laatste stuk lopen we omhoog. Als we na een zware klim boven zijn, zien we een prachtige stupa.
Een stupa is een boedistische tempel, vaak is het een witte koepel behangen met gebedsvlaggetjes. We trekken onze schoenen uit om de stupa te betreden. Met onze sjaals over onze hoofden tegen de zinderende hitte lopen we een rondje om de stupa. Na het maken van de nodige foto's zakken we weer af naar beneden. We stappen weer op de scooter en rijden weer terug naar Pokhara. Hier bezoeken we Devis Fall, een waterval die heel diep in de grond neerplenst. We zijn niet heel erg onder de indruk en daarnaast is het veel te heet om lang te staan blijven kijken. We stappen weer op de scooter en genieten van het verkoelende briesje. We stoppen alleen om even te eten. Voor het eerst eten we momo's, een soort dumplings uit China, maar dan typisch Nepalees. Heel erg lekker!
Als we de scooter aan het einde van de dag inleveren, zijn we beide blij dat we nog leven. Het verkeer is hier echt een grote chaos. Onze laatste dag in Pokhara sluiten we af met een lekker en goedkoop etentje aan het meer. We liggen weer heerlijk vroeg in bed, top! De volgende dag vertrekken we al vroeg naar het busstation. We reizen weer terug naar Kathmandu. De reis verloopt vlotjes en na ruim zes uur worden we gedropt in het centrum. We regelen een taxi naar ons hotel, droppen onze backpacks en vertrekken naar de Garden of Dreams. Een rustige prachtige tuin middenin het altijd drukke kathmandu. De tuin zit vol verliefde stelletjes, blijkbaar is het hier wel, in tegenstelling tot in het openbaar, toegestaan om 'affectie' te tonen. Heel grappig, al die stiekem in hoekjes zoenende mensen. Al snel begint het te regenen en zoeken we een restaurantje op. Na het eten gaan we terug naar het hotel en vallen we vroeg in slaap. Nog zo'n voordeel van reizen, lekker vroeg je bed in!
Als we weer wakker worden pakken we onze backpacks weer in. Er staat een dagje sight seeing in en rondom Kathmandu op de planning. Vanavond slapen we een nachtje in Nagarkot. Dit plaatsje ligt op een half uur rijden van Kathmandu en hiervandaan schijn je goed uitzicht te hebben op de bergen. Wel alleen als het helder is natuurlijk. Eerst nemen we een fietstaxi die ons afzet bij de voet van de berg waar de Monkey Temple op ligt. Deze boedistische tempel heet eigenlijk Swayambhunath, maar heeft zijn bijnaam gekregen vanwege de vele rondzwervende aapjes. We beklimmen de trappen en al snel zien we heel veel aapjes. Een bijzonder beeld met op de achtergrond een prachtige witte stupa. Niet alleen de met gebedsvlaggetjes behangen stupa is indrukwekkend, ook het uitzicht op de stad zelf mag er zijn. We zitten een tijdje te kijken naar alle mensen bij de tempel. Van driftig fotograferende Chinezen tot diep in gebed verzonken monniken, het loopt er allemaal. Veel mensen lopen vanuit hun geloofsovertuiging met de klok mee rondjes om de stupa. Hierbij draaien ze aan alle gebedsmolens die er hangen.
Na het bezoek aan de Monkey Temple stappen we in de taxi, op weg maar de heilige Bagmati rivier. Bij deze rivier ligt een tempel die de meest belangrijke hindoeïstische tempel van Nepal wordt genoemd. In de rivier worden overledenen ritueel verbrand. Eerlijk gezegd leek ons dat wel spannend om te zien, maar toen we erachter kwamen dat we 1000 NPR (10€) per persoon moesten betalen, haakten we toch maar af. We wisten immers niet zeker of er net op dat moment een verbranding zou plaatsvinden. We lopen verder en zien de rivier verder stromen. Gek idee dat bij de tempel mensen verbrand worden en dat hun resten dus zo stroomafwaarts meegevoerd worden. Als we de rivier achter ons laten zijn we toch blij dat we geen rondrijvende lichaamsdelen gezien hebben.
Laatste toeristische tussenstop voor vandaag is Bodnath. De grootste stupa van Azië. De enorme witte bol is behangen met kleurrijke Tibetaanse gebedsvlaggetjes en juist die vlaggetjes zorgen voor de bijzondere uitstraling van de tempels. We lopen clockwise een rondje om de stupa heen en lunchen met uitzicht op de tempel. Sightseeing voor vandaag zit erop en we besluiten naar Nagarkot te gaan. Helaas zijn we bij Bodnath uit een verkeerd weggetje vertrokken en nu zijn we een beetje verdwaald. We hebben gelezen dat er bussen naar Nagarkot gaan, maar geen idee waarvandaan en ook niemand op straat kan ons helpen. Na lang rond gesjouwd te hebben besluiten we toch maar een taxi te nemen. We spraken met verschillende taxichauffeurs en al afdingend konden we van 5000 NPR zakken naar 1800 NPR. Nog steeds veel te duur, maar goed, terug zouden we de bus pakken en kosten besparen. Eenmaal aangekomen bij onze slaapplek in Nagarkot, zijn we direct blij dat we er zijn. Wat een plaatje. We hebben een schattige kamer en het hotel ligt middenin de heuvels en kijkt uit op de Kathmandu vallei. We ontmoeten een aardig Duits stel en kletsen en eten de rest van de avond met elkaar.
Sander schrijft verder:
Zo, en dan nu is het tijd om even de digitale pen af te pakken van Pau. Ik moest immers ook mijn werk thuislaten. Nadat we een heerlijk nachtje geslapen hebben op een dikke matras (even dik als de matrassen van de laatste dagen bij elkaar opgeteld), gaat om 5 uur de wekker. Na onze ervaringen bij Poon Hill zijn onze verwachtingen laag, die zonsopgang wordt vast weer een witte wolkenmassa. We gaan toch even kijken bovenop de heuvel en warempel, het is best helder! We bekijken dit afscheidscadeautje met grote ogen. Zonsopkomst met de Himalaya als decor is letterlijk niet vast te leggen op beeld.
Na deze mooie start vertrekken we naar Bhaktapur. Een mooi stadje vlakbij Kathmandu vol tempels, mooie straatjes en nog meer tempels. Met de local bus zijn we in een uur op de bestemming. Kosten: 90 NPR, oftewel 0,90€. Oftewel minder dan tien procent van de taxi kosten voor dit stuk. Was ik nog zo trots op mijn onderhandelskills van gisteren..
Bhaktapur is mooi! Hele mooie straatjes en bijzondere gebouwen. Lekker rondstruinend vinden we Durbar Square, het centrum. Nog een omweg naar een ander straatje vanaf daar, dat is in ieder geval het plan totdat Pau bijna omver wordt geschreeuwd door een meneer. In vloeiend Nepalees wil hij duidelijk maken dat er 'controle op entreebewijs' op zijn rondwapperende pasje staat. Hmm die hebben we niet. Omdraaien dan maar en op naar Kathmandu. In de bus concluderen we twee dingen. 1: De 'no guide' techniek (hard doorlopen en no. zeggen als ze je iets willen verkopen) werkt niet bij een controlepunt. 2: We hebben 30 USD bespaard aan entree tickets voor Bakthapur. Cool, ons taxiritje toch nog gratis!
Dag lieve Paula en Sander,
BeantwoordenVerwijderenAls ik nu in alle rust achter mijn computer jullie reisverslag mag lezen, komt er een glimlach op mijn gezicht. Hoe bijzonder om al deze indrukken langzaam te laten bezinken en op te slaan in jullie hart.
Once you have travelled, the voyage never ends, but is played out over and over again in the quiest chambers. The mind can never break off from the journey
Veel mooie momenten op jullie verdere tocht.
Fijn dat wij hierin deelgenoot mogen zijn.
Liefs mam en paps
Wauw, wauw en nogmaals wauw!! Wederom een fantastisch verhaal om te lezen onder het genot van thee en koekjes :) Ik kan hier een heeeeel verhaal tikken, maar kan het ook niet doen.. tot mails ;) Liefs!
BeantwoordenVerwijderenLeuk om met jullie reis mee te lezen!
BeantwoordenVerwijderen